دیدار یا پاچه خواری؟!

امشب وقتی ماچ و بوسه های به اصطلاح هنرمندان بازیگر سریالهای تلویزیونی را با رهبرشان دیدم، واقعا غمی سنگین به دلم نشست.
تا پیش از این فکر می کردم خب زندگیه و معیشت و هزار تا گرفتاری و چاره ای ندارن و مجبورن همچنان با صدا و سیمایی که شده منبع دروغ و تهمت زدن به این و آن و انتشار اخبار سرتاسر حقه بازی، همکاری داشته باشن. اما امشب فهمیدم که نه، همچین زورکی م نبوده. با این همه تک و تعارف و دل و قلوه گرفتن بعید به نظر می رسه!!
آیا شما هنرمند بودین؟! یادتون رفته هر چی دارید و ندارید صدقه سری مردم عزیز ایرانه؟ یادتون رفته که همون نداها و سهرابها و اشکانهایی که خونشان به ناحق و به فرمان همان رهبر شما ریخته شد، باعث شهرت و موفقیت شما هنرمندان بودند؟ فراموش کردید که دارید پا می گذارید روی خون رنگین جوانهایی که یادشان هرگز از دلها بیرون نخواهد رفت و ی رید به دیدار رهبرتون؟ چطور آدم می تونه اینهمه بی تفاوت باشه؟ چطور می تونه اینقدر خودشو سبک و تحقیر کنه؟ پیش همون مردمی که یه روزی براشون عزیز بود. سالها بود که با دیدن بازیهای جالب حمید لولایی واقعا لذت می بردم... اما فراموش کردند که اینها هرچه دارند از مردم دارند نه از رهبر!!!
باعث تاسفه که این چیزها را نمی فهمند. به اطلاعتان برسانم آقایان و خانمهای جیره خوار، شما هنرمندان مورد علاقه من زین پس نیستید. هنرمندان محبوب من"استاد شجریان" است و " عزت ا.. انتظامی"! با افتخار....